ویرایش بال های فرشته

کسی که خیلی تشویقم کرد و با هیجان ازش تعریف و نقد کرد، فاطمه بروجنی بود. قرار بود ویرایشش کنم. یه جاهاییش رو کم و یه چیزایی رو اضافه کنم. و فاطمه هم کمک کنه. منتها دانشگاه ها تعطیل شد دیگه

تا همین امروز که یک نسخه با تغییراتش اماده شد و باز به فاطمه گفتم که دوباره بخونه و کمک کنه درستش کنیم، هزار برا با خودم گفتم چرا باید ویرایش کنم. چرا باید اهمیت بدم. مگه قراره چیکارش کنم. اولا که اونقدر بلند نیست که یک کتاب بشه. دوما که اصن کی حاضره همچین چیزی رو چاپ کنه. و اینکه اصلا این داستان خوب نیست قوی نیست. با اینکه شاید ماجرا و قصه خوبی داشته باشه ولی متن متن خوبی از آب درنیومده و خلاصه کلی این حرفا. و هزار بار تکرار اینکه خب گیریم ویرایشش هم کردی، بعدش چی. 

هنوزم این فکرا هست. اما با وجود این همه بی انگیزگی، بازم نشستم و نوشتم. اون لحظه ای که مینویسم حالم باش خوبه و اصن به این چیزا فک نمیکنم. مثه امروز که یهو دیدم یک ساعت گذشت.

اما واقلا تصمیم چیه. میخوام چیکار کنم با این نوشته ها. در حد وحشتناکی نمیدونم